Welkom bij het warme nest Theehuis De Oude Mars.
Waar thee, koffie en aandacht geschonken wordt.
WELKOM
Neem plaats op het ruime terras op de binnenplaats van de boerderij. Of zoek een plekje in de knusse ruimte binnen.
Iets lekkers te drinken, een heerlijk gebakje of een smaakvol broodje.
De bewoners zorgen er samen met ons en vrijwilligers voor dat je niets tekort komt.
Tijdelijk! Het volgende is door AI gemaakt!
Het was een heldere lentedag toen Judi voor het eerst over het binnenplein van De Oude Mars liep. De zon wierp gouden vlekken op de keien en een zachte bries ritselde door de bomen die als wachters om het erf stonden. Voor haar lag het theehuis, verscholen in een charmant gebouw dat zo uit Limburg had kunnen komen — witte muren met donkere houten balken, een pannendak dat met de tijd alleen maar mooier was geworden, en bloemen die in bakken onder de ramen bloeiden alsof ze hier al jaren woonden.
Judi voelde meteen: dit was geen gewone plek.
De Oude Mars lag aan de rand van Zwolle, net ver genoeg van de stad om de stilte te horen, maar dichtbij genoeg om mensen te verwelkomen die even wilden ontsnappen aan de drukte. Maar wat het echt bijzonder maakte, was dat het terrein ook een thuis bood aan mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Hier leefden zij in een veilige omgeving, met ruimte voor rust, begeleiding én betekenisvolle dagbesteding.
En precies daar kwam Judi in beeld.
Met haar achtergrond in de zorg en een diepe liefde voor gastvrijheid, had Judi het plan opgevat om het theehuis opnieuw tot bloei te brengen. Niet alleen als plek voor goede koffie, kruidige thee en zelfgebakken appeltaart, maar als een plek waar mensen elkaar konden ontmoeten, verhalen konden delen, en waar bewoners van De Oude Mars — ieder op zijn of haar eigen manier — konden meedoen en meedraaien.
De eerste dagen waren spannend. Ze leerde de bewoners kennen: Bert, die graag de tafels dekte met militaire precisie; Lisa, die bloemen schikte voor op elke tafel; en Hassan, die zich ontpopte als een ware koffiemeester. Er werd gelachen, soms gehuild, maar bovenal gelééfd.
Langzaam veranderde het theehuis. Niet door grote renovaties of een nieuw logo, maar door de mensen. Gasten begonnen vaker te komen. Sommigen voor de rust, anderen voor een praatje met Bert of voor Lisa’s bloemen. Kinderen speelden op het plein terwijl ouders genoten van Judi’s citroentaart, die al snel beroemd werd in de buurt.
Op een zomerdag, toen de geur van lavendel over het plein hing en het theehuis gonste van zachte stemmen en klinkende kopjes, keek Judi rond en voelde het: dit was precies wat ze wilde. Geen perfecte zaak, maar een plek met een hartslag. Een plek waar verschil geen beperking was, maar een verrijking.
De Oude Mars was niet zomaar een theehuis. Het was een thuis, voor iedereen.
